MAKALE

Özellikle de “tek tip elbise”nin İstanbul’daki hapishanelere de dayatıldığı 1984-85 yılları arası, ‘çıplak arama’ üzerinden tam bir fecaat dönemi olarak yaşandı. Yıllar sonra yeniden gündemde.

Arap şeyhleri, Anke şahini eğitirmiş bıldırcın avlamak için. Anke şahini bize lüks geldiği için, kuşu kuşla avlamanın merkezine atmaca oturtulmuştu.

Gerek etnik köken, gerek dini inanç ve gerekse de oy verdiği partiler bazında toplumun her kesiminden insanlar için yeni bir çekim merkezi olmuştu YDH.

Sistemde devrimci dönüşümden yana olanlar, Biden-Harris ikilisinin kazanmasından neden -en azından- bir nebze “hoşnutluk” duysundu ki?

Kıbrıs, benzer coğrafyaların yaşadığı ‚kader’i yaşıyor. Her hakim olan, adanın adını bile değiştirip durdu. Her muktedir, muhtelif köken ve inançlardan ahalinin bir kesimini hedef seçti.

Mozart’ı ve eserlerini politik açıdan oldukça etkili işlevlere ram etme yönündeki en akıllara durgunluk verici “sosyal mühendislik” örneği, Nazi Almanya tarafından becerildi.

Yerin altına gömülmek mi, yakılmak mı, sıvılaştırılmak mı yoksa? Birçok insan için çok önemli, bir o kadarı içinse “ne fark eder” denilen bir meseledir bu. Ben bu konuya biraz erken yaşlarda kafa yormaya başladım. Sebepleri muhtelif, kafanızı onlarla şişirmeyeceğim. Hikâyemin anlatacağım bir tarafı da var ama!

1934-1945 arasında açık faşizm dönemleri dışarıda tutulduğunda, 1919’dan bugüne “kızıl” sayılagelmiş Viyana, bu ünvanını 11 Ekim eyalet seçimlerinde ilk kez kaybetmekle yüz yüze kalabilir.

Son günlerde, Türkçe dışındaki anadillerin de eğitim dili olması ve bu dillerle ilgili kurumların yasal çerçevede oluşturulması, bir kere daha güncellik kazanmış durumda. Nasıl bir tabloyla yüz yüzeyiz?

Türkiye’nin özellikle de son otuz yılında avcılık, ‘zevkine bir hobi ve spor tarzı’ olmaktan da ağırlıklı bir şekilde çıktı; sektörel bir alana dönüştü. Yanı sıra avcılık, toplumdaki güncel tartışma konularından biri olmuş durumda. Yeni bir protesto ve engelleme hareketi gelişiyor.