MAKALE

İnsan yaşamının her alanındaki tahrifat, ifratla başladı; çapı ve derinliği devasa boyutlara ulaşmış olarak devam ediyor. Ne zamana kadar?

Türkçe dayatılan dil olmaktan çıktıkça, süreç daha doğal işleyebilecektir. Diller üzerinden açılmış yaralar da karşılıklı ve birlikte sarılılabilir.

Her çığlık, her defasında bizi yeniden bir muhasebeye, bir özüre, bir bedel ödemeye ve karşılıklı helalleşmeye götürmeli.

Özellikle de “tek tip elbise”nin İstanbul’daki hapishanelere de dayatıldığı 1984-85 yılları arası, ‘çıplak arama’ üzerinden tam bir fecaat dönemi olarak yaşandı. Yıllar sonra yeniden gündemde.

Arap şeyhleri, Anke şahini eğitirmiş bıldırcın avlamak için. Anke şahini bize lüks geldiği için, kuşu kuşla avlamanın merkezine atmaca oturtulmuştu.

Gerek etnik köken, gerek dini inanç ve gerekse de oy verdiği partiler bazında toplumun her kesiminden insanlar için yeni bir çekim merkezi olmuştu YDH.

Sistemde devrimci dönüşümden yana olanlar, Biden-Harris ikilisinin kazanmasından neden -en azından- bir nebze “hoşnutluk” duysundu ki?

Kıbrıs, benzer coğrafyaların yaşadığı ‚kader’i yaşıyor. Her hakim olan, adanın adını bile değiştirip durdu. Her muktedir, muhtelif köken ve inançlardan ahalinin bir kesimini hedef seçti.

Mozart’ı ve eserlerini politik açıdan oldukça etkili işlevlere ram etme yönündeki en akıllara durgunluk verici “sosyal mühendislik” örneği, Nazi Almanya tarafından becerildi.

Yerin altına gömülmek mi, yakılmak mı, sıvılaştırılmak mı yoksa? Birçok insan için çok önemli, bir o kadarı içinse “ne fark eder” denilen bir meseledir bu. Ben bu konuya biraz erken yaşlarda kafa yormaya başladım. Sebepleri muhtelif, kafanızı onlarla şişirmeyeceğim. Hikâyemin anlatacağım bir tarafı da var ama!