aynı pınardan kanamaktı o yaz sevişmelerimiz
lıkır lıkır yudumlarken bedenlerimizi kan-ter
hep akarayak katıldık birbirimize
bazen usul ve sürüncemeli
bazen hoyrat ve bir çırpıda
ama her an ve hep dudak ucunda uçurumların
herkesin şeker tadında olduğu bir yazdı
kalıbını bozmak istememişti kimse
bizse, katıla katıla öyle gülerayak erirdik
güneş bulutlardan her sıyrıldığında
soyunmuş olurduk yeniden
boz parelerin bozumuyla yarışır
kıratların yelelerinde savrulup dağılırdık
ılıman yaz akşamları toplardı bizi
ve biz o zaman
nasıl da severek sarınırdık karanlığı
aynı karanlığı sarınmaktı bazen aşk
aynı pınardan kanamak kadar güzel hem de