GÜLSÜN ERDOST
“… Ya yüreğim, dedi içinden! Ona pek bir tanım getirecek durumda değildi doğrusu. Çünkü Elif’ten ayrılalı beri, yüreğini kendine ait göremiyordu bir türlü. Orda her şey çoğunlukla Serhat’a rağmen, bazen de Serhat’la hiçbir ilgisi yokmuş gibi olup bitiyordu. Kederin ve sevincin, sitemin ve umudun, yenilginin ve başkaldırının, kaynağını hep Elif’ten aldığı sayısızca düş, rüya ve kabus üzerinden kanatlandığı, fışkırıp, köpürüp durduğu bir mecraydı yüreği…“
“Bu Nasıl İstanbul“ romanını son kez kapattıktan sonra, iki gün daha benimle uyudu. Ayrılık zor oldu… Tebrikler,sevgiler.
21 Haziran 2015 / İzmir